เมื่อพูดถึงโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ (Sexually Transmitted Infections หรือ STIs) หลายคนมักนึกถึงโรคที่มีชื่อเสียง เช่น HIV หนองใน หรือซิฟิลิส แต่มีอีกหนึ่งโรคที่มักถูกมองข้ามเพราะไม่เป็นที่รู้จักอย่างแพร่หลาย แม้ว่ามันจะสามารถแพร่กระจายได้ง่าย และก่อให้เกิดความไม่สบายใจอย่างมาก นั่นคือ “โลน” หรือปรสิตเหาอวัยวะเพศ (Pubic Lice หรือ Crab Lice) โรคนี้อาจดูเล็กน้อยเมื่อเทียบกับโรคอื่นๆ แต่ก็มีผลกระทบต่อสุขภาพ และความเป็นอยู่ของผู้ป่วยได้ไม่น้อย การเข้าใจเกี่ยวกับโลนอย่างละเอียดจะช่วยให้สามารถป้องกัน และจัดการกับโรคนี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
Table of Contents
โรคโลน คืออะไร?
โลน หรือ “เหาอวัยวะเพศ” เป็นปรสิตขนาดเล็กที่มีลักษณะคล้ายปู ซึ่งมักเกาะอยู่บริเวณขนอวัยวะเพศของมนุษย์ เหาโลนมีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Pthirus pubis และเป็นปรสิตที่อาศัยอยู่บนร่างกายของมนุษย์โดยเฉพาะ ขนาดของโลนจะเล็กมาก ประมาณ 1-2 มิลลิเมตรเท่านั้น ทำให้มองเห็นได้ยาก แต่พวกมันสามารถสร้างปัญหาด้านสุขภาพ และความสบายได้มากมาย
โลนมักเกาะอยู่บริเวณขนหนา เช่น ขนอวัยวะเพศ ใต้วงแขน ขนบนอก หรือแม้กระทั่งขนคิ้ว และขนตา พวกมันจะใช้ปากเจาะผิวหนังของผู้ติดเชื้อเพื่อดูดเลือด ทำให้เกิดอาการคัน และระคายเคืองอย่างรุนแรง
การแพร่ของโรคโลน
โลน เป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ที่แพร่กระจายได้ง่ายผ่านการสัมผัสทางกาย โดยเฉพาะในระหว่างการมีเพศสัมพันธ์ โลนสามารถเคลื่อนย้ายจากร่างกายหนึ่งไปยังอีกฝ่ายผ่านการสัมผัสกับขนของคู่ครอง ปรสิตเหล่านี้ไม่สามารถกระโดดหรือบินได้ แต่พวกมันสามารถเกาะ และเคลื่อนไหวได้ดี ทำให้การติดต่อเป็นไปได้ง่ายแม้มีการสัมผัสเพียงเล็กน้อย
นอกจากการติดต่อผ่านเพศสัมพันธ์ โลนยังสามารถแพร่ผ่านการใช้สิ่งของส่วนตัวร่วมกัน เช่น ผ้าเช็ดตัว เสื้อผ้า เครื่องนอน หรือแม้กระทั่งโซฟา และที่นอนในโรงแรมที่ไม่ได้ทำความสะอาดอย่างเหมาะสม แม้ว่าการแพร่เชื้อผ่านสิ่งของเหล่านี้จะไม่เป็นวิธีหลัก แต่มันก็เป็นความเสี่ยงที่ควรระวัง
อาการของโรคโลน
อาการที่พบได้บ่อยที่สุดในผู้ที่ติดโลนคือ “อาการคัน” อย่างรุนแรงบริเวณที่มีโลนเกาะอยู่ โดยเฉพาะบริเวณอวัยวะเพศ อาการคันนี้มักจะรุนแรงขึ้นในช่วงกลางคืนเมื่อโลนมีการเคลื่อนไหวมากขึ้น การเกาบริเวณที่คันอาจทำให้เกิดการระคายเคือง และแผลติดเชื้อเพิ่มเติมได้
อาการอื่น ๆ ที่พบได้อาจรวมถึง
- รอยแดง และการอักเสบของผิวหนังบริเวณที่โลนเกาะ
- จุดสีดำเล็ก ๆ หรือไข่ของโลนที่ติดอยู่กับขน
- อาการระคายเคืองที่ตาในกรณีที่โลนแพร่กระจายไปยังขนคิ้วหรือขนตา
การวินิจฉัยของโรคโลน
การวินิจฉัยโรคโลนสามารถทำได้โดยการตรวจร่างกาย แพทย์จะใช้กล้องขยายหรือแว่นขยายเพื่อตรวจดูบริเวณขนที่มีโลนหรือไข่ของโลนติดอยู่ หากพบโลนหรือไข่ การวินิจฉัยก็สามารถทำได้ทันที
การรักษาโรคโลน
โลน สามารถรักษาได้ด้วยการใช้ยาฆ่าเหาที่จำหน่ายทั่วไป ยาที่นิยมใช้ได้แก่ยาที่มีส่วนประกอบของเพอร์เมทริน (Permethrin) หรือไพรีทริน (Pyrethrins) ซึ่งเป็นยาทาภายนอกหรือยาสระผมที่สามารถฆ่าโลน และไข่ของพวกมันได้
ขั้นตอนในการรักษา
- ล้างทำความสะอาดบริเวณที่ติดเชื้อด้วยน้ำอุ่น และสบู่
- ใช้ยาทาภายนอกตามคำแนะนำของแพทย์หรือฉลากยา โดยทาบริเวณที่มีโลน และปล่อยทิ้งไว้ตามเวลาที่กำหนด
- ซักทำความสะอาดเสื้อผ้า ผ้าปูที่นอน ผ้าเช็ดตัว และสิ่งของอื่น ๆ ที่อาจมีโลนติดอยู่ด้วยน้ำร้อนเพื่อฆ่าปรสิต
- ตรวจสอบ และรักษาคู่นอนหากมีการติดเชื้อร่วมกัน เพื่อป้องกันการแพร่เชื้อกลับมาอีก
หากโลนแพร่ไปยังขนคิ้วหรือขนตา แพทย์อาจแนะนำให้ใช้ยาฆ่าโลนที่อ่อนโยนหรือยาหยอดตาเฉพาะสำหรับการรักษาในบริเวณที่อ่อนโยน
การป้องกันโรคโลน
แม้ว่าโลนจะไม่ใช่โรคที่อันตรายถึงชีวิต แต่การป้องกัน และรักษาความสะอาดเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในการหลีกเลี่ยงการติดเชื้อ คำแนะนำในการป้องกัน ได้แก่
- หลีกเลี่ยงการมีเพศสัมพันธ์กับผู้ที่สงสัยว่ามีการติดเชื้อ
- ไม่ใช้สิ่งของส่วนตัวร่วมกัน เช่น ผ้าเช็ดตัว เสื้อผ้า หรือเครื่องนอน
- ทำความสะอาดเสื้อผ้า และเครื่องนอนด้วยน้ำร้อนหลังจากมีความเสี่ยงที่จะติดเชื้อ
- หลีกเลี่ยงการใช้ที่พักสาธารณะหรือโรงแรมที่ไม่มั่นใจในความสะอาด
ผลกระทบต่อชีวิตประจำวัน
แม้ว่าโลนจะไม่เป็นโรคที่ส่งผลกระทบต่อระบบร่างกายอย่างรุนแรง แต่มันสามารถก่อให้เกิดความอับอาย และความไม่สบายใจได้ การมีปรสิตที่เกาะอยู่บนร่างกาย และก่อให้เกิดอาการคันไม่หยุดนั้นสามารถรบกวนการใช้ชีวิตประจำวัน และการพักผ่อนได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ที่มีอาการรุนแรง
อ่านบทความอื่นๆ ที่น่าสนใจ
วิธีป้องกัน โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์
ตรวจคัดกรองโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ เพื่อสุขภาพเพศที่ปลอดภัย
การเข้าใจเกี่ยวกับโลนในฐานะโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์เป็นสิ่งสำคัญในการป้องกัน และรักษา ไม่ควรละเลยอาการหรือภาวะใด ๆ ที่เกิดขึ้น เพราะแม้ว่าจะเป็นโรคที่ไม่รุนแรง แต่หากไม่รักษา อาจก่อให้เกิดการระคายเคือง และการแพร่เชื้อไปยังผู้อื่นได้ ดังนั้น การดูแลสุขอนามัยส่วนตัว และการป้องกันอย่างเหมาะสมจะช่วยให้เราห่างไกลจากโรคโลนได้อย่างแน่นอน